Home / Gedichten / Aan ’t verre dorpken

Aan ’t verre dorpken

(Alice Nahon 1896-1933)
Met dank aan Andreas Jaquet voor het insturen van de tekst

Waar de hei te bloeien staat
Speelde ik eens als kind
‘k Lachte en zong er, vroeg en laat
Stoeide er met de wind
Och ‘k en wist geen leed geen zucht
Vlocht maar Erica’s
Boven mij hing heel de lucht
Vol lobelia’s

Waar de hei te bloeien staat
Knielde ik, liefste mijn
’s Avonds in m’n nachtgewaad
Voor mijn beddekijn
‘k Bad dat ge me lieven mocht
Jongen van m’n ziel
Want mijn ziele de uwe zocht
Wijl er de avond viel

Waar de hei te bloeien staat
‘k Wist geen woorden toen
Bloeide er op mijn jong gelaat
De eerste liefdezoen
Zachtjes over ’t dorpekijn
Zong wat avondwind
Gauw zult ge vergeten zijn
Blond idylle-kind

Waar de hei te bloeien staat
Slapen liefde en wee
’t Lied dat door de bloemekens gaat
Zingt m’n ziele mee
’t Leven lokt en liefde lacht
Kom, mijn weg is breed
Heidebloemekens zingen zacht
Kind, vergeet…vergeet

We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie

Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.

Sluiten