Alle goeie dingen in drieën

’t Geval da ik jullie hier nou vertel,
Op zijn boerenhutjes, zonder veel gratie,
Is van Mieke en Bart, zo’n verliefd stel,
Ok wel genoemd de vijftiende statie.

Mieke was al sinds enig jaor,
De weduw van Arie Verkwellen,
En Bart ongetrouwd, jao ’t is echt waor,
Dronk wel ‘ns zoals veul vrijgezellen.

Mieke och waorom zou z’t nie doen,
Ze woonde toch tegenover elkander.
Naoide en stopte en poetste zijn schoen
En beredderde zo ’t een en ’t aander.

Als ze avonds der bedstee in kroop,
Dan, zo zijn eenmaal dat soort vrouwen,
Dacht aan Bart en kreeg zo weer hoop,
Om vroeg of laot nog ‘ns te hertrouwen.

En Bart die op zijn opkamer sliep,
Laag daor soms urenlang wakker,
’t gebeurde, dat hij in zunne slaop Mieke riep,
Maar niemand heurde ‘m de stakker.

Toen is hij ’n keer ter bedevaart gegaon
En kocht daor een kaars veur St. Gelachus,
’n Koek waor hij Uit Vriendschap op zag staon,
Van Mieke en bracht toen ’n offer aan Bachus.

Mieke was mee ’t cadeau daonig blij,
Ze zette ’n bakske en dankte de gever,
De koek was mooi, bruin en van zoete candij,
Maar hij rook (vond ze ) naor de jenever.

’s Avonds praotte Bart van wijd en zijd,
Maar hij sloeg geen spijkers mee koppen.
En Mieke docht vooruit mee de geit,
Kom over de brug potvermoppen.

’t Werd kermis, Bart kocht weer een koek,
Mee suiker krullen, zo van binnen naar buiten.
‘Uit achting’ stond er op en in ’n hoek,
’n Vogeltje krek of ’t zat te fluiten.

Weer zette ze koffie en zoals ’t ook past,
Bedankte en nam toen twee sneeên.
Saomen legde ze de rest in de kast,
Maar ’t werd weer geen ja of neê.

Laoter weer thuis, Bart wist geen raod,
Zat uren mee zunne kop tussen z’n knieën.
Toen opeens…….’t gaot zo ’t gaot,
Mee sinterklaas alle dingen in drieëen

Hij kocht toen ’n schone koek in de stad,
Waarop ne pijl twee harten deurkliefde.
’n Engeltje da haast geen kleren aan had,
Droeg een bordje mee de woorden ‘uit liefde’.

En Mieke? die gaf ook al mer voet,
En zei: ‘Bart ’t kan van ’t jaor wel wa lijen.’
Zet bij mij auwe klomp, twee is zeker zo goed,
Dan kan sinterklaas veur jou ook wa rijen.

Op sinterklaasdag, mee benen lood zwaor,
Z’n hart de niet klopte, maar pompte,
Kwam Bart bij Mieke’s verduveld die stond daor,
Al te wachten in zijn eigen klompen.

De rest is eigenlijk heel gauw verteld,
Ze trouwden ….daor zou ik ’t bij willen laoten.
Maar ja ’n luisteraar hê gere nieuws voor zijn geld,
En ’t vrouwvolk, we om over te praoten.

Toen Bart weer eens naor de kermis ging,
Da, was al een hele tijd laoter,
Kocht hij veul borrels, maar vergat een vernaom ding,
’n Koek en daormee sloeg ie ne flater.

Laot op den aovond kwam ie pas thuis,
En zei m m m Mieke en zijn tong sloeg wel dubbel.
Mieke pakt hem hij viel…’t was kruis,
In den hert en ’t gaf toen wa getrubbel.

Wat toen gebeurde zeg ik liever maar nie,
Mar een ding mag je wel weten,
Da Bart zunne kop ’n week of drei,
Meraokels in het verband hê gezeten.

Bart pochte laoter, mar hij zei ’t nie hard:
‘Er zijn van vrouwen twee sort,
Slechte……ennne….’ mar toen riep Mieke: ‘Bart,
‘ ’t is bedtijd….kom binnen maak vort.’

Trouwen, da zeg ik, is deurgaons heel goed,
Als ge niet gaot boven oew krachten.
Koeken en vrouwen zijn soms erg zoet,
Mar van borrels moette ’t zuur meer verwachten.