Home / Gedichten / Allerzielendag

Allerzielendag

Dichter(es): Bernhard van Meurs (1835 - 1915)
Jaartal: 1894
Met dank aan Jeanne Albers voor het insturen van de tekst

Arg koud veur den tweeden November!
Gevroren… dâ hêt ’t nie gedaon.
As ’n waos leit de mist op de velden,
die gêft er zoo’n doodskleurken aon.’

‘Er leven nog blaoi’ aon de boomen,
maor ’t fris en ‘et gruun is er af:
het wiendje hoeft efkes te blaozen,
dan vallen ze en vienden hun graf!’

‘Hoe bin ik van mergen zoo triestig?
’t Leit anders zoo niet ien mien aord;
‘k mot blij zin, dâ God ien den Hemel
mien leven zoo lang hêt gespaord.’

‘Ien ’t derp bin ‘k de oudste van allen,
en ‘k stao op de wereld alleen:
mien man en twee zoons en drie dochters
verloor ik, al jaoren geleên.’

‘Ik bin veur de rust van hun zielen
ielk jaor nog ten Hoogtied gegaon,
maor nooit, dunkt me, vuulde ik mien harte
zoo triestig, zoo wonderbaor slaon.’

‘Mien man en mien kienders – ik mein ze
in ’t wit veur mien oogen te zien…
’t Is aorig… zou ’t veurgevuul wezen?
Kom! spul der verbeilding, misschien.’ –

Zoo miemerend kwiem ze aon de karkdeur
en wiste heur traonen en zweeg,
gaf de erme vrouw Peters ‘en aolmoes,
en maokte drie kruuskes en neeg.

Erst stond ze ‘en klein bietje te rusten:
dâ licht ien de verte en dâ zwart.
En dâ treurig geklaog van ‘et urgel,
dâ greep haor zoo diep ien ‘et hart.

Toen liet ze twee keerskes ontsteken
veur ’t heilig Maria-altaor.
De kuster besloot dat ‘et vremd was,
went ze offerde ‘r een maor ielk jaor.

Maor straks, toen de liekdienst gedaon was,
toen kwiem ie tot ander besluut:
hie vond haor geknield veur haor stoeltje,
maor ’t keerske des levens was uut.

Uit: Kriekende Kriekske. Betuws

Niet wat je zoekt? Plaats een oproep!

Zelf een gedicht toevoegen

Terug naar overzicht

Maak uw keuze

Bekijk ook

Allerzielendag

SeniorPlaza.nl

Menu

Interactie

Populair

Nieuwsbrief