Home / Gedichten / ALS

ALS

Met dank aan Marian Bouwman voor het insturen van de tekst

Kom maar meiske in mijn armen
tranen heb je o zo veel
weet je jij bent niet alleen hoor
ieder mens krijgt zo zijn deel
ja die jongen, je grote liefde
die een ziekte kreeg meteen
en waar jij je leven op bouwde
ja ik weet het, het is gemeen
hij moet knokken tegen alles
waar hij niet tegen knokken kan
en die ziekte neemt zijn stem weg en zijn wil
en zijn MAN zijn
daar pluk jij de wrange vruchten van
hij zit machteloos te kijken en voelt hoe de verlamming langzaam kruipt
en je familie vind, dat jij je toch nog wel erg goed met hem bedruipt
terwijl je wel zou willen gillen: kom me helpen, kom eens hier
kunnen jullie je íets voorstellen, jullie met je eeuwige plezier
al die pijn van niet meer strelen en géén handen meer door je haar
ik weet het meiske, je kunt het niet velen
draaide alles maar terug, zowaar
langzaam takelt hij naar beneden af
en hoewel hij het niet kan stoppen voelt het voor hem als een straf
kom maar meisje, in mijn armen kun je huilen zoveel je wilt
en die liefde van je leven heeft dit óók zo niet gewild
laten we samen even zitten en we huilen alletwee
dit is het leven wat je NIET wilde
maar je zit er toch wél mee
altijd kun je bij me komen om te huilen, lieve meid
want je moet maar goed beseffen
onze band raak je niet kwijt
samen zullen we het trekken en we slaan ons er doorheen
maar ik ben het met je eens hoor ALS is zo verdomd gemeen….