Home / Gedichten / Balorig

Balorig

Met dank aan Adriaan van Dam voor het insturen van de tekst

Als enig gezelschap een vlieg in de kamer
Die laat ik maar leven, het fleurt me wat op
Ze gonst tegen ’t raam en komt dan even later
Mijn kant uit gevlogen, haar doel is mijn kop

Maar zet ze zich neer om mijn neus te belopen
Dan denk ik “dat moet niet, kom, stop dat gekloot”
’t Begint me de zenuwen danig te slopen
Goed richten, een mep en de vlieg… zij is dood

Daar zit ik dan weer in m’n eigen te praten
Geen levende ziel die een woord van me hoort
Ik voel me van God en een ieder verlaten
En heb het te kwaad, nu ‘k die vlieg heb vermoord