
Zo immer met ons tweeën
Vrouwlief, in paradijse rust
De wereld vreemd en onbewust
Van hare kampen, hare weeën
Dat ware een leven vol van lust
Met ons tweeën
Zij sprong mij op de knieën
En zag mij aan, zo zoet en teer
En sloeg dan weer hare ogen neer
Als wou ze mijne blik ontvlieën
En fluisterde, zo zoet , zo teer:
Met ons drieën!
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.