
Tekening gemaakt door Oliver Sterk.
Wat is het stil en leeg, nu jij er niet meer bent.
Ik heb je gisteren nog met een kluif verwend.
Voor mij was je veel meer dan enkel maar een hond;
nu lig je daar zo stil, zo koud, onder de grond.
Mijn vrolijkheid, mijn zorgen, mijn verdriet:
ik kon het bij je kwijt, want och, jij kletste niet.
Je keek me enkel aan, alsof je me verstond.
Nu lig je daar zo stil, zo koud, onder de grond.
Je was zo lief, zo trouw, mijn beste kameraad.
Nu heb ik niemand meer die zo dicht bij me staat.
Wij twee hadden toch samen een uniek verbond.
Nu lig je daar zo stil, zo koud, mijn lieve hond.