(Jean-Louis Pisuisse 1880 - 1927) Met dank aan Jeanne Albers voor het insturen van de tekst
’n Jonge man, ’n meisje teer Die wilde, elkander trouwen… Daar was geen and’re reden veur Als dat z’ elkander wouên. Hij was ’n zorgelooze kwant En zij ’n argloos kind, Die droomden zich de huw’lijksband ’n Rose zijden lint…
Gelukkig had zij nog ’n Pa, ’n Heel verstandig vader. En bovendien nog ’n Mama, En deze twee tegader Die waakten voor het levensheil Van hun geliefde dochter: Ze kenden same ’n ouwe dweil Met duiten. En die kocht’r.
’t Jonge meisje werd ‘mevrouw’, Maar van den dorren ouwe Kon ’t arme kind dat leven wou En liefde zocht, niet houe. En als ’t Lente, voorjaar was, Dan had ze oogenblikken, Dan zocht ze buite ’n plekje in ’t gras… Daar zat ze stil te snikken.
En ’t eindigde met ’n schandaal, ’n Echtbreuk en ’n scheiding – Voor leutertantes allemaal ’n Reden tot verblijding. De theestoof en de koffiekan, Die zongen ’t zelfde wijsje. Want heel de stad sprak schande van Dat zedelooze meisje.
De man, die troostte zich weldra, Hij kocht wel gauw ’n ander… Maar ’t ergst was ’t voor haar Pa en Ma, Zoo zei men tot elkander. Je dochter als ’n slet in huis, Je zou ’t geen vijand wenschen…. Ja, ja, zoo’n kind dat is ’n kruis Voor zulke nette menschen.
Aan ouders Als ge in 't opvoeden van uwe kind'ren Nu of dan niet…
Mijn ouders Ik heb een lieve brave vader die maar werkt zooveel hij kan…
In memoriam mijn ouders Soms wordt wat halfvergeten leek weer werkelijkheid. Een geur, een klank, een…
X
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
