Met dank aan Ivan Grud voor het insturen van de tekst
Er liep een beer in het veld Lichtelijk waggelend beetje uitgeteld Zijn hoge leeftijd speelde hem ook wel parten Hij had ook al zo vaak opnieuw moeten starten
Maar nu liep hij toch op zijn laatste poten De dagen die hem restten wist hij zijn naar de kloten Zeer vermoeid als hij was, vale vacht gescheurde pezen Toekomst voorbij, weg die glorieuze tijd alom geprezen
En bij de vlierbessenstuik zet hij zich neer Overpeinzend zijn geleden tijd, hij kon ook niet meer Berenvallen, drijfjachten hij wist het allemaal te overleven De oprukkende mensheid hij moest het hen maar vergeven
Een rilling doortrekt zijn gehavende vacht Littekens getuigen van een levenslange jacht Dan sluit hij zijn ogen, ziet die bloemenvallei in alle pracht De verlossende slaap brengt hem in de eeuwig durende nacht
