Home / Gedichten / De belofte

De belofte

Ze ziet gelukkig weer het licht
dat aan de einder gloort,
de stralen strijken langs ’t gezicht,
door zorg noch angst verstoord.

Haar oude ogen krijgen glans:
er komt een betere tijd
en die altijd aanwezige schraalhans
raakt ze eindelijk kwijt!

Ze denkt aan dat presentje
voor haar kleinzoon van vier jaar,
dat heerlijk zorgeloos ventje,
die schat, dat bloed van haar.

Nooit kon ze hem verwennen,
ja, wel met snoep of zo,
maar, dat moet ze eerlijk bekennen:
hij kreeg nog nooit een echt kado.

Maar nu wordt alles beter,
aldus J.P.’s betoog,
want de economische barometer
gaat met een reuzensprong omhoog.

Wat weet zij van een droombeeld,
geschetst met veel bravoure?
Een kliek die van de armen steelt?
Helaas! Geen mallemoer!

Want die beloofde rijkdom
die haar te wachten staat
is een hele foute rekensom
’t bevoorrecht slechts
d’aristocraat.

Voor zijn zoon koopt hij even
een xbox, fiets of mp3,
dat geeft wat sjeu aan ’t leven
en ’t voedt zijn energie.

In d’ogen van de oude vrouw
verschijnt een droeve traan,
ze fluistert: ‘schat ik hou van jou,
mijn lief, mijn heel bestaan.’

SeniorPlaza.nl