Home / Gedichten / De brug

De brug

Dichter(es): onbekend
Jaartal: 1945
Met dank aan Bertus ten Bosch voor het insturen van de tekst

Een brug, gespannen in de morgen
Een stad geopend in het licht
En mensen vol van vrees en zorgen
voor het verschrikkelijk aangezicht

Van jarenlang verstoten vrede
En steeds maar die verbeten pijn
Wat brengt de dag van morgen mede
Wat zal ons dan beschoren zijn?

Sirenes huilen over de huizen
De afweer blaft, een hart breekt af
Bommen die naar beneden suizen
Maken van woningen een graf

Een kinderstem huilt in een kelder
Een kreet verscheurt de felle pijn
De zon, ze schijnt, de lucht is helder
’t Kon alles toch zo anders zijn

Machines duiken over de daken
De lucht is vol van zwaar geweld
De bommen raken, raken, raken
Wat is dan toch als doel gesteld?

Scherven ketsen door de straten
In kelders grijpt een hand een hand
En gierend scheuren de granaten
De stad uiteen in pand na pand

Traag verkruipen de seconden
Dan wordt het stil, zoals het was
De stad, ze bloedt uit vele wonden
De rook vermengt zich met de as

Geruchten gaan wat is geteisterd
Huilende ogen zien het aan
Ramen worden dicht gepleisterd
De brandweer legt de slangen aan

Gewonden liggen in de straten
De doden baart men in de kerk
Tranen ontspannen de gelaten
Wie is hier zwak, wie is hier sterk?

De mensen zijn vol vrees en zorgen
De stad ligt bloedend in het licht
Een brug, gespannen in de morgen
Draagt als voorheen haar zwaar gewicht.

In de oorlog is de spoorbrug in Deventer vaak gebombardeerd, maar de brug is nooit geraakt. Een onbekend dichter(es) schreef er een gedicht over.

SeniorPlaza.nl