Met dank aan Diana Aarts voor het insturen van de tekst
Er was een dame in de stad, Die op de Westertoren zat. Zij zat te haken aan een sprei, ‘O, wat verrukkelijk!’ riep zij, ‘Ik kijk hier over alle daken, En onderwijl zit ik te haken!’
Toen woei de wind in haar gezicht En zij verloor haar evenwicht. Maar onder ’t vallen werkte zij, Nog altijd verder aan die sprei En zij bleef tellen ondertussen: ‘Drie halve vasten en twee lussen.’
Zij viel na anderhalve toer, In d’ auto van de groenteboer Zonder zich ernstig te bezeren, Te midden van een kist met peren. De groenteman die aan kwam rennen, Riep uit: ‘O, mijn triomf de viënne!’
Maar zij bleef rustig verder haken, Zonder zich ook maar druk te maken. M’n kind, wanneer je dit gaat lezen Laat het dan een voorbeeld voor je wezen; Werk door! .. werk door! .. hoe het ook zij! Denk aan die dame met de sprei!
