(Helene Swarth 1859-1941) Met dank aan Jeanne Albers voor het insturen van de tekst
In ’t bloeiend loofprieel zit ik alleen En drink, verlangend naar een kameraad, – Is geen nabij, die met mij drinken wil?
Daar komt de maan en groet mij als een vriend En nog een derde duikt daar op: mijn schaduw! Mijn schaduw en de maan! Bij God, twee stille Gezellen – en geen droppel drinken zij! Mijn schaduwbeeld beweegt zich zooals ik, Bleek is de maan – Gezellen, ‘k heet u welkom. Nu laat ons zwelgen tot de lente bloeit.
Ik zing – en lachend luistert naar mijn lied De maan, ik dans – en vrolijk danst mijn schaduw. Hallo, gezellen! Welk een drinkgelag! O blijft mij trouw, tenminste tot zoo lang Als heldre zin mijn woorden nog bezielt. Doch als de roes mijn slapen heet doorwoelt Vaarwel dan, vriendschap! Vrienden, dan vaarwel! Wij scheiden in den vroegen morgenschemer, Maar niet voor lang – Ja, morgenavond vieren Wij feest weer samen – willen wij, gezellen?
