Met dank aan Adriaan van Dam voor het insturen van de tekst
’t Is me af en toe is gegeven van de wereld weg te dromen en zodoende los te komen van het dagelijkse leven wat bestaat uit moeizaam kruipen over schijn beboomde dreven waar te vaak de tranen druipen van verdriet, in stille stromen
Lopend langs een polderweg, met aan weerskanten smalle sloten vol met lelies, wit en rood en op de oevers gele lissen waarin karekieten wonen en een reiger staat te vissen vallen lasten van mijn schouders. ‘k Voel me door geluk omsloten
Uren kan ik blijven toeven in die wereld zonder zorgen ‘k voel me naar de wolken drijven en zie wonderen gebeuren ruik de bloemen, hoor de vogels en pluk vruchten uit de bomen
Keer ik in het heden weer en voel die eindeloze sleur en hoor het oeverloos gezeur dan weet ik “Hij bezorgt me morgen weer ’t geluk, een tel misschien, om de Hemel in te dromen”
