Home / Gedichten / De krekel en de mier

De krekel en de mier

Jaartal: gevonden in het schoolschrift van mijn grootvader 1884
Met dank aan Helena Vanpaemel voor het insturen van de tekst

krekel dier insect

Een krekel had een zomer lang
met nutteloos gezang
zijnen schonen tijd versleten.
Een als het winter was, dan lag er in zijn has
geen enkel beetje te eten
Hij springt tot bij de mier
om zijnen nood te klagen

Gebuurvrouw, zegt hij haar, ‘k heb niet een zier
te bijten of te knagen.
Ik smeek u, leene mij een weinig graan
om tot den zomer te bestaan
‘k Zal u, laat God mij leven,
mijn woord van eer, voor oogst, het dubbel wedergeven
Het mierke leent niet gaarne; het toont daarin verstand
Van leenen komt toch altijd scha of schand

Wat deedt gij, sprak het, in de schoonen zomerdagen
wanneer ik bezig was met slepen en met dragen?
Ik zong zoolang ik adem had,
Gij zongt, ‘k ben blij. Hewel! Ga dans nu wat

De zomer zijn de jonge jaren
de winter de oude dag;
die in zijn jonkheid niet wil sparen,
zooveel hij sparen mag,
zal in zijn ouderdom gelijk de krekel varen.

Zoo ook een kind dat zijnen jongen tijd
in ledigheid verslijt,
zal in zijn oude dagen,
twee ezelsoren dragen.