
Een man met zijn hond loopt al jaren
elke dag mijn huisje voorbij
hij gaat zijn gazetje halen
bij de krantenboer op de hei
zijn hoofd is elke dag dieper gebogen
zijn gelaat droevig en ingetogen
zijn stap onzeker en trager
zijn ogen dof en gelaten
hij doet mij telkens denken
aan een teller
en ik vraag mij stilletjes af
wanneer die teller niet meer tellen zal.
De man met de hond
loopt vandaag
mijn huisje nooit meer voorbij
de teller is uitgeteld
en het dagelijkse beeld
van de man met de hond
is verdwenen in de eeuwigheid…
het is niet meer hetzelfde
hier op onze hei…