Met dank aan Hanneke Peters voor het insturen van de tekst
Toen Marietje laatst uit school kwam Huppelend van dartelheid, Zaten Pa en Ma te wachten Op hun lieve, kleine meid. En terwijl zij vrolijk speelde Kwam zo’n grote, vreemde hond, Die zij met haar handje streelde Vrienden waren zij terstond.
En terwijl zij weer naar huis ging Liep de hond vanzelvers mee, Vader joeg hem gauw de deur uit Toen hij op de vloer wat dee. Door het schreien van Marietje Mocht hij weer in huis terstond, En terwijl de Vader gromde: Wat heb ik aan zo’n vieze hond.
Klein Marietje was verdrietig Als Paatje op haar hondje schold, Maar de hond die kwispelstaartte Deed alsof hem zulks niet gold. Als andere kinderen zich verblijdden En zij zich zo alleen bevond, Wie was haar trouwe begeleider? Die nare, vreemde, vieze hond.
Op een der koudste winterdagen Werd de lieve kleine schat, Bewusteloos naar huis gedragen Geheel haar kleertjes waren nat. Wie moeten wij die redding danken Vroeg het ouderpaar terstond, Zwijgend wezen toen de mensen Op die natte, vieze hond.
Marietje kon niet meer genezen Vaders lieveling ging dood, Spoorloos was de hond verdwenen Toen Marietjes leven vlood. Toen zondags Pa en Ma gingen kijken Naar het dierbaar plekje grond, Waar Marietje lag begraven Lag daar ook die vreemde, vieze hond.
Jantje's vuile vingertjes Onder de wol, 't hartje zo volLigt snikkend kleine Jantje,Moesje is boos,…
Hond Een hond is vermaard Om zijn gezellige aard En 't kwispelen van…
De vieze deviezen Van nu af is het modewoord, Luidt het devies deviezen; Dat wordt…
X
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
