In mijn hoofd is het een niemandsland
Kan mijn gedachten niet meer vangen
Waar ik woon, en wie ik ben
Waarom ik mijn geliefden niet meer herken
Dwalend door mijn herinneringen
Voel ik een scherpe pijn
Waar kan ik mijzelf terug vinden
Ik wil niet verloren zijn
Mijn geest speelt een spel met mij
Dat ik niet meer kan winnen
De tijd maakt rare sprongen
Weet niet waar ik moet beginnen
In een helder moment komt het besef
En breekt het verdriet in mij los
Twee troostende armen om mij heen
en even… even… voel ik mij weer geborgen
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.