Home / Gedichten / Een niet sprookje

Een niet sprookje

Met dank aan Willem van Baardewijk voor het insturen van de tekst


Een kasteel
heb ik gebouwd,
van zacht klei en
diepgroen mos,
een ophaalbrug
van
marsepein.
Een prinses,
uiteraard een schoone,
die
in haar eigen torentje
avondliederen
voor mij zingt
om daarna
in het zachtste avondlicht
naar mij,
met haar
geborduurde witkanten zakdoekjes
te zwaaien.

Natuurlijk
kom ik
er dan aan,
op,
uiteraard,
een wit paard
en
lijk helemaal niet
op een kikker.

En we
leefden nog,
en we leefden
nog lang.
Oh wat leefden we
nog lang.

En gelukkig?
niet alleen maar.
Dat zou
toch
te bont zijn,
daar zijn
we nu
te groot
voor geworden.

We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie

Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.

Sluiten