Home / Gedichten / Een niet sprookje

Een niet sprookje

Met dank aan Willem van Baardewijk voor het insturen van de tekst

Een kasteel
heb ik gebouwd,
van zacht klei en
diepgroen mos,
een ophaalbrug
van
marsepein.
Een prinses,
uiteraard een schoone,
die
in haar eigen torentje
avondliederen
voor mij zingt
om daarna
in het zachtste avondlicht
naar mij,
met haar
geborduurde witkanten zakdoekjes
te zwaaien.

Natuurlijk
kom ik
er dan aan,
op,
uiteraard,
een wit paard
en
lijk helemaal niet
op een kikker.

En we
leefden nog,
en we leefden
nog lang.
Oh wat leefden we
nog lang.

En gelukkig?
niet alleen maar.
Dat zou
toch
te bont zijn,
daar zijn
we nu
te groot
voor geworden.