Home / Gedichten / Een schoon nieuwjaarsgeschenk (versie 2)

Een schoon nieuwjaarsgeschenk (versie 2)

Elza’s vader was een dronkaard
die zijn zuurgewonnen loon
in de kroegen ging verbrassen
tot verval van gans zijn woonst.

Ook zijn huisgezin leed armoe
en ‘t gebrek was soms zo groot
dat de kachel zonder vuur bleef
en de sponde zonder brood.

Daarom niettemin werd vader
door de zijnen zeer bemind
en zijn Elza, o zo jong nog
was een engelachtig kind.

Eens op ene nieuwjaarsmorgen
kwam het meisje fris en lief
bij haar ouders aan de tafel
met haar eerste nieuwjaarsbrief.

En ze sprak hun hare wensen
met een stemme zoet en klaar
wensen van geluk en voorspoed
en van zegen gans het jaar.

Moe had tranen in haar ogen
vader keek strak naar de grond
en als het lezen was beëindigd
was het stille voor een stond.

Elza kind, sprak nu de vader
met een vriendschap ongewoon
Elza, gij deed wel uw beste
en uw brief was wonderschoon.

Zie omdat ge toch zo braaf zijt
krijgt ge iets bijzonderst nu
Denk eens na wat zou je willen
zeg het en ik geve ‘t u.

‘t Meisje scheen eens na te denken
terwijl ze smekend hem beziet
dat je niet meer zou drinken
vader wees niet kwaad ervoor.

En de vader stond verslagen
door de wens van ‘t lieve kind
Hij sprak ‘k zal die wens vervullen
wat was ik zo lang verblind.

Sinds begon een ander leven
vader bleef zijn woord getrouw
en hij vond geluk en voorspoed
bij zijn kinderen en zijn vrouw

dronkaard dronken man

SeniorPlaza.nl