 
                 
                 
                    
Als sneeuw
   voor de zon,
   was je verdwenen.
   Het late licht
   liet nog even
   je schaduw zien.
    
   En toen,
   niets.
   Was ik niet vaker
   alleen geweest,
   even stervend 
   de liefde voorbij?
   Alleen nog
   levend op een 
   laag pitje,
   met zieltogende hoop,
   verlangend
   je weer te zien.
   Ik huil en
   blijf achter.
   tot het
   volgend gedicht.
 
                     
                