We gonge saame te bed, ons Lies en ikke. Op `t naachtkasje twee bèkskes mi tande.
Liefdevol keek ik heur aon
en strilde heur rimpelige hande.
Ik zee; Al meer dan virteg jaor
zèn we gelukkig meid,
geleuf me as ik zeg,
ik wil oe vur nog gin miljoen kwijt.
Da wit ik jonge, zee ons Lies.
Ok gij bent nie te koop,
ok nie vur een miljoen,
en da’s toch unne hulle hoop.
Zu laage we daor tesaam.
Op d’n aovund van ons leeve.
Twee mense die mekarre
Veul hebbe gegeeve.
We zeeje welteruste hurre.
En ik gaf heur ’n zoen.
Ons Lies fluisterde: Is de deur op slot?
Hier ligt me wel vur twee miljoen.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.