Home / Gedichten / Grootje aon ’t viefjaorig prinsesje.

Grootje aon ’t viefjaorig prinsesje.

Dichter(es): Bernard M. van Meurs (1835 - 1915)
Met dank aan Jeanne Albers voor het insturen van de tekst

Willemientje,
Aorig kiendje,
Waor ik zooveul goeds van heur,
Dukkels, ‘k gleuf wel duuzend keeren,
Was ‘k neisgierig, vol begeeren
Oe te zien ien kleur en fleur.
Heug van jaoren,
Gêft ‘et vaoren
Met de spoor gen pas veur mien,
Anders hâ’k al lang ‘en reiske
Naor Den Haog gedaon, lief meiske,
Enkel um oe maor te zien.
De Illestraosie
Per okkaosie
Hêt dien wuns van mien geheurd,
Daorum stuurt ze aon stokoud grootje
Oew portretjen as kadootje,
Fien geteikend, mooi gekleurd.
’t Erste schouwen
Deê me schrauwen –
‘k Zal oe zeggen, kiend, waorum:
Kroonprins Willem hê’k veurdezen
Ook geschouwd ien ’t kienderwezen…
Sprekend liekent gij op hum!
’t Eigenst vleugske
Ien ‘et eugske,
’t Eigenst lachsken um den mond,
’t Eigenst rank en slank postuurke,
Recht en vaststaond as ‘en muurke,
’t Eigenst kupke rond en blond.
Wâ we al dachten
En verwachtten
Van dâ jungske, zoo geliefd!
Hij, acherm! is ons ontvallen…
Gij bint nou geliefd van allen,
Bluumke dâ nog overblieft!
Kroonprinsesje,
‘k Bin gen besje
Die oe waorzegt uut de kaort
Maor dâ durf ik profetieren:
Ens zulde over ons regieren
As ‘en Keunigin, ons waord!
God zal ’t geven!
’t Nog beleven
Zal ik, stakker, nie…och nee!
Maor daorboven zâ’k ‘et heuren,
En dan – as dâ mag gebeuren –
Roep ik mee: hoezee! hoezee