Henriëtje stapt kordaat,
Voor haar leeftijd en gestalte,
Door de overvolle straat,
En ’t trippelt waar ze gaat,
Tot ze stil te wachten staat
Bij ’n halte.
Ze vibreert van ongeduld,
’t Is een schande en de schuld
Van de tram, dat zij moet wachten,
En ze maakt zich bijster boos,
Nu ze merkt, dat al een poos
Iemand om haar lachte.
Na een kort en kloek beraad
Gaat ze voort, klein van gestalte,
Door de overvolle straat,
En ’t trippelt waar ze gaat,
Tot ze wéér te wachten staat
Bij ’n halte.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.