Home / Gedichten / Het luie wijf

Het luie wijf

(Florimond Van Duyse 1843-1910)
Met dank aan Jeanne Albers voor het insturen van de tekst

’t Was op een zondagmorgen,
Mijn alderliefste tijd
En weet je wat er doene was
Met ene luie wijf
Dat wijf dat wou niet werken
Dat wou niet graag wat doen
Ze wou van louter luiïgheid
niet melken éne koe.

De koe ging zij verkopen
De stal bleef ledig staan
Toen was ’t lui gaan slapen
De ander moest melken gaan
Het huisje dat wat dakkeloos
de sporen lagen bloot
toen scheen dat heerlijke zonnetje
Dat luie wijf in de schoot.

Maar toen ’t begon te stormen
Kwam luie wijf in de nood
Viel alles naar beneden toe
En was ’t luie wijf dood
Haar man zat in de kerke
En toen hij weer in het huisje kwam
Vond hij zijn wijfje gesmoord.

Hij trouwde toen een meisje
Van even twintig jaar
Hoewel hij zes- en vijftig was
Kreeg hij het toch voor elkaar
Nu gaat hij vaak naar ’t kerkhof heen
En bidt daar telkens weer
Hij krijgt meer slaag dan eten thuis
En wenst zijn oudje weer.

We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie

Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.

Sluiten