
Mijn vrouwtje roept me:
‘O echtvriend, hoor!’
En fluistert zachtkens
Mij iets in ’t oor.
Een zoet geheimpje
Lispt zacht haar mond,
Het doet haar blozen
Als de ochtendstond.
Zij stamelt weiflend,
En durft het nauw,
Van dokter, baker
En wiegetouw.
Het zoet verhaaltje
Doortrilt mijn ziel,
Of er een straaltje
Der zon op viel.
De vader dichter!
De dichter ‘pa!’
O Heer! ik dank u
Voor uw genâ!