Met dank aan Adriaan van Dam voor het insturen van de tekst
De eerste keer dat hij hier was geland om welgericht een karpertje te pikken, dat hij in zijn geheel wist door te slikken, vond ik het schouwspel danig imposant.
Toen dacht ik nog “er is niets aan de hand, één visje van de dertig kan je missen” maar sinds hij elke dag drie keer komt vissen word ik door stress en wanhoop overmand.
Zijn schromelijk gedrag zet mij nu aan, al ben ik meest de kalmte in persoon met afkeer van geweld en luide toon, tot wreedheid die ik nimmer zou begaan.
Als hij nog één keer uit mijn vijver vreet Jaag ik hem een schot hagel in zijn reet!
