Ik zou zo gére nog es efkes, neffe ons moeder wille stón,
Ik zou zo gére nog es efkes, ons Pa zunne gang zien wille gón
Zo héél zachjes, zo héél vlug
Zo mar éfkes in ’t verlede, zo mar éfkes héél vlug terug.
Woar is toch de tijd geblive,
Dét vanzelfsprékend was, dé we die auwtjes vertróuwde,
Of ‘r nooit iets anders was.
’t Kon nie kupot, ’t blif zo dure, héél dieë lange kindertijd.
En as ge naw ’n bietje umhóg kiekt,
Zin we alles toch mar kwijt.
Loat ons hope, goei femilie, dé ze op d’r plekske zin.
’t Plekske wór ze zo op hoopte,
’t plekske dé ‘k nog nie ken.
Ik zou zo gére nog es efkes, neffe die auwtjes wille stón.
Ik zou zo gére nog es efkes,
Mar ut kan nie mér.. ’t is gedaon.
Laot ons nauw mar stiekum bidde, danke vur dieén gouwe tijd.
Bidde ók vur hullie toekomst,
Kriede latter ók gin spijt.
Ins dan zin we toch wir same, den inne vruug den andere laat.
Want as ge hil goed rondkiekt,
Ziede toch dejit gu.
Ik zou zo gére nog es efkes,……
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.