(Alice Nahon 1896 - 1933) Met dank aan Andreas Jaquet voor het insturen van de tekst
’t Is goe, ’t is goe Vraag niet o kind, waarom en hoe Die weemoed over uw vreugde vlot Men moet in ieder groot genot Een plekske schaduw lezen Daar moet aan iedere bloem een traan Aan iedere zon een ondergaan Aan iedere dag een avond wezen
’t Is goe, ’t is goe Dat, na ’t verzengend zon-geloe De witte vree van ’t maangelaat Over de moede wezens gaat Van die geen zon verdragen En dat van deernis nu en dan De loden lucht nog schreien kan Voor hen die nimmer klagen
’t Is goe, ’t is goe Dat achter ’t alledaags gedoe Van grote strijd en klein bestaan De mensen naar hun sponde gaan Die goede oud bekende Daar tussen waak en sluimer in Vindt menige goedheid haar begin En menige smart haar einde
