(C.S. Adama van Scheltema 1877 - 1924) Met dank aan Jeanne Albers voor het insturen van de tekst
Hoe heerlijk goed is ’t een klein kind te wezen, Klein voor de eenheid van het groot heelal, De pracht, die nooit dit hart bereiken zal, Waarnaar wie groter ware’ een wereld wezen.
0! in een kinderziel wijsheid te wegen, Die ’t wisslend leven al zijn kindren geeft, Als elk maar weent en lacht – waarachtig leeft, Zó kind bij mensen is een rijke zegen!
Ik voel geen lastig lijf: – mijn ziel alleen Buigt zich en luistert naar wat is geleden, Een diepe rust ligt toovrend om mij heen Naar ’t oord, dat door geen mens nog werd betreden.
De warme zon bloeit voor mijn stille voeten, Mijn ogen lachen zacht, haar stil te groeten.
