Home / Gedichten / Kwetsbare schoonheid

Kwetsbare schoonheid

Met dank aan Jeanne Coosemans voor het insturen van de tekst

De wind schraapt zijn achterpoten
aan het grove zand
de duinen zijn weggewandeld
de zon valt in zee
een rode horizon zakt in de mist

venen en moerassen verdrogen
tot de regen afwisseling biedt
bladgeruis verbreekt de stilte
ritselend…gesuis…een najaarslied

ergens in het oosten bij zonsondergang
kruipen rozerode schaduwen uit de struiken
in het morgenlicht
kleurt de hemel zeegroene luiken

schatten der aarde, kwetsbare schoonheid
hoe zal het je vergaan?