Met dank aan Lutgarde Lievense-Nauts voor het insturen van de tekst
Gedragen kleren in de wasmand jou sokkenzweet, tabak- en garagelucht. Jouw lijfgeur vasthouden dat is wat ik wou. Emoties komen en gaan, ben ook opgelucht.
Voor ’t slapen gaan sluit ik nu de deuren draai lampen uit, loop met vuilniszakken te leuren. ’t Was zo gewoon, vertrouwd toen jij het nog deed. Ik voel me verloren, vind alles incompleet.
Gisteravond legde ik me neer voor even. ‘Mam, ’t is tijd om op te staan waar zijn mijn gymspullen gebleven?’ Ik heb nog al mijn kleren aan.
De tijd hielp de diepe pijn te vervagen. de littekens binnenin zijn gebleven. Nog steeds zit ik met allerlei vragen. Ontworteld zonder jou verder leven?
