Home / Gedichten / Mijn Limburg

Mijn Limburg

Met dank aan Eugène Penders voor het insturen van de tekst

Uit de zondvloed ontslapen,
heeft God Limburg geschapen.
Ook al heeft het hier wel eens gebeefd
het is ’t Mooiste Landje dat het geeft,
Op dit mooie stukje aarde,
was het dat mijn moeder mij baarde.
Hier ken ik geluk en lijden,
daarom zal ik van Limburg nooit scheiden.
Als ik nu van Duitsland Limburg binnenkom,
schrik ik en ik zal maar zeggen waarom.
Ik kijk mij kapot tegen leuzen borden,
in plaats van mooie Welkoms borden.
Ik kan wel begrijpen dat de mensen zich daar verzetten,
dat ze drugverslaafden die willen afkikken zo maar tussen hen inzetten,
maar in een gezonde maatschappij helpt men de zieke en zwakke medemens,
dat is heel wat anders dan dat men hem verstoot en verwenst.
Ik hoop dat de mensen de verfoeilijke borden voor hun mooie huizen wegdoen,
de bestuurders moeten elders een plaats creëren om voor deze mensen wat te doen.
Dit hoort niet thuis aan de entree van een land,
hier hoort een bord te staan ‘Welkom in ons mooie Limburgse Land’.