
de nachtuil fladdert
onzeker heen en weer
van boom tot boom
keer op keer
zoekend naar houvast
ergens in het groen
naar een veilige plek
ver weg van toen
toen gaan vergeten
gaat niet zo snel
maar de nachtuil vecht
en overwint het wel
fladdert dag na dag
en minder angstig rond
landend heel zacht
op vertrouwde grond
nachtuil kan rusten
genietend van de dag
en van het leven
met een gulle lach