Home / Gedichten / Nieuwe Wereld

Nieuwe Wereld

Dichter(es): Thea van Honk
Met dank aan Thea van Honk voor het insturen van de tekst

Geen kind meer, maar nog niet volwassen
te klein voor laken, te groot voor servet.
Een wereld, moeilijk om je áán te passen,
iets waartegen je je soms verzet.

Voor het ene te groot, voor het ander te klein,
heen en weer geslingerd, mossel noch vis.
Wat zou toch die onzekerheid zijn
die van binnen in je gaande is?

Je staat voor de spiegel te dromen, wel uren.
Je bloost als je hoort over hem of haar.
Dat fijne gevoel, oh, kon dat maar blijven duren.
Zou dit nu liefde zijn? Echt waar?

Soms kun je huilen, heel stil in een hoekje.
Soms stuif je op als een wild beest.
Vraagtekens in je agendaboekje…
Wat is er toch met me? Ik ben nooit zo geweest….

Meisjes willen alleen nog flaneren.
Ze maken zich mooi voor die knul op de hoek.
Dromend over zijn ogen, zijn kleren,
dat leuke shirt, die toffe broek…

Jongens gaan stoer doen, plagen meisjes
maar blozen, als ze kijkt naar hem.
Ze zingen liedjes, bekende wijsjes,
met telkens overslaande stem.

Zoeken naar dat ander leven,
dat noemt men de pubertijd.
Je hebt je eerste stap gegeven…
op weg… naar de… volwassenheid.

jongen gitaar meisje muziek