Home / Gedichten / Ongeluk

Ongeluk

Dichter(es): R. Cleine
Jaartal: 1983
Met dank aan Roelof Cleine voor het insturen van de tekst

kind driewieler

Ik lees een klein berichtje in de krant,
een spelend kind haalt net niet de overkant.
Per ambulance wordt het weg gebracht,
in het ziekenhuis duurt de doodsstrijd nog zo’n uur of acht.
Het doet mij niets en ik hou niet erg van zulk gezeur,
zoiets is toch immers heel ver van mijn deur.

Opnieuw trekt zo’n soort berichtje mijn aandacht,
maar nu heeft het wel iets van een aanklacht.
Het blijkt nu te zijn het kind van een vriend,
het raakt mij veel dieper, dan ik dacht en ik heb zelfs gegriend.
Nu heeft het ook weinig meer van zulk gezeur,
en ik vraag mij angstvallig af: “Hoever is zoiets eigenlijk van mijn deur?”

Heb ik mijzelf misschien al die tijd toch een beetje bedrogen?
Ik bekijk mijn kinderen opeens met heel andere ogen.
Ze spelen op straat en hebben veel pret,
ik gil opeens: “Pas op een auto”, Goddank ze haalden het net.
Met de schrik nog om mijn hart krijg ik een kleur,
en ik realiseer mij heel duidelijk: het is niet eens vlak naast, maar binnen mijn deur.

Het is toch eigenlijk onbegrijpelijk dat zoiets plaats vindt.
in al die gevallen betreft het altijd weer een onschuldig kind.
Een kind dat alleen maar wil spelen en pret maken,
en daardoor veroordeeld werd, om het leven te laten.
En de vraag die hierbij toch eigenlijk hoort,
wat doen U en ik tegen deze kindermoord?

Dit gedicht draag ik op aan alle kinderen die in hun spel verkeersslachtoffer werden, maar speciaal voor Petra