Ons Jeroennekes

Hij staot nog steeds op de mert as un eregast
mêê in zun hand, un palet en un schilderkwast
Mar zijn we wel goed ingelicht
over utgeen hij allemaol heet verricht?
Wete we eigelek wel om wie ut gaot
en waorom det-tur un standbild van um staot?
Ik moet toegeve, det over zun leve
mar weineg gegevens zijn deurgegeve.
Over zun geboortejaor 1453, moete we gisse
omdet we de juiste datum misse.
Zun naom, waormee hij roem dee blaoke,
waar toen nog, Jeroen van Aecke.
Zun vaoder waar schilder en glaozenier
en werrekte aon de Sint Jan mêê veul plezier.
Allaert de Hameel waar toen de grote man
en de veurnaomste bouwmeester van de Sint Jan.
Dè waar veur onze Jeroen unne tijdgenoot
mar ok zunne bewonderaor, die veul vriendschap bood.
Nie bekend is, van wie hij ut verreve heet geleerd
omdet de hele familie ut penseeltje heet gehanteerd.
Jeroen dee efkes mêê verreve ophouwe
toen hij mêê Aleyt van Meervenne gong trouwe.
Dè waar un meske die hij liefdevol dee beminne
en wiens vaoder méér grond had, dan ie kos ontginne.
Daorom gaf hij aon zun dochter, die tege Jeroen “Ja” zee,
as bruidschat un stukske van dieje grond mee.
Jeroen had helemaol gin bezwaor tege dè “geve”
want nouw kos-ie as un welgestelde man leve.
Hij waar zun veertegste al gepasseerd
toen-ie as lid van de Zwaonebroederschap wier geregestreerd.
Ge wit wel, dé is dieje Broederschap van Onze Lieve Vrouwe,
waor Jeroenneke toen ok al veul van dee houwe.
As kunstenaor werrekte hij mêê de Broederschap goed saome
en-maokte ontwerrepe veur gebrandschilderde raome.
Ok panele veur ut altaor en ut bildhouwwerrek,
veur de Mariakapel in de grote kerrek.
Alle zunne kunstzinnegheid had-ie daor aon gegeve
mar ze hebbe de bildesturrem in 1566 nie kunne overleve.
Hij had ondertusse unne grote naom opgebouwd
en iedereen waar mêê zunne schilderkunst vertrouwd .
Zellefs de Franse Koning had eerbied veur zun penseel
en liet um verreve, “ut laoste oordeel” .
Ondanks det-tie naor nog meer kunst dee streve,
kwaamp op 9 augustus 1516, un end aon zun leve.
Vermoedelek heet Jeroen gin keinder gehad,
ik denk, det-ie daor ginne tijd veur bezat.
Want alle visioene die hij wist te verzinne,
legde hij vast op ut linne.
Hij waar beslist
in ut schildere, un realist.
Ut gewone vollek koos hij as onderwerrep
en tekende hen af, ondeugend en scherrep.
In zun werrek waar-ie helemaol nie verlege
want alles wè God verbooie had, kwaampde tege.
Boosaordeg, dierlek en verdorreveheid
en veul boerebedrog en dwaosheid.
De zeve hoofdzonde, wreedheid, leedvermaok en huichelerij,
spot, sadisme en haot. Dit alles schilderde hij.
Om al zun werrek op te noeme, is gin beginne aon,
beter is, daorveur naor un museum te gaon.
Daor kunde zun werrek zien, we’k un bietje heb beschreve
en konstatere, de’k nie heb overdreve.
Hij maokte Den Bosch ok un bietje beroemd
omdet-ie zun eige naor onze stad heet genoemd.
We kunne gerust groots op um gaon
en zun standbildje op de mert laote staon.
Laote we ons Jeroenneke mar in ere houwe
en hem as unne grote Bosschenaor beschouwe.

Beeld van Jeroen Bosch op de Markt in Den Bosch.