Home / Gedichten / Onze urste kerststal

Onze urste kerststal

Met dank aan Dinette van Loon voor het insturen van de tekst

De kerststal bij ons thuis, ’n curieus geval:
d’n achterkant ‘ne rotswand, van veur ‘nen houten stal
en op d’n bojjum mos en hoi en an ut dak van stroi
hing an un elastiekske ’n engelke zo mooi.

We haa’n drie gipse bildjes, twee warender van hout
in ’t midden stond ut kribke, ’t jong ha haor van goud
mar ut miste wel ’n hendje en Jozef zunne staf
Maria waar nog pront en gif allin wah verf d’r af.

Twi herderkes van hout, van wurme ha’n ze last
Zo leek ’t of ze pokken haa’n en de kop zat nie mir vast
Drie koningen ha’nwe mar inne, nie blank, geel, zwart mar rood
en ginne kroon mir op zunne kop en voete zwart en groot.

Mi sunterklaas dan krigge we veul suikerbisjes zoet
Nie snoepen zin ons vadder dan, omdet de stal in moet
Unne marsepijnen ezel, van sjokkla d’n os
de schaopkes van rose suikergoed, die waren mee de klos.

Op urste kerstdag brandde er un kars as offerand
veur’t kiendje da de vrede bracht, al hagget mar een hand
d’n afbraak van ’t stalleke, daor waarde gaauw mi klaor
um dé zo tegen ’t neije jaor alles opgevreten waor.

marsepein