het is alweer zo lang geleden
een mensenleven lang
leek ook wel voorgoed vergeten
je bent niet meer zo bang
zo bang als een kind van vier
vingertjes in beide oren
diep weggekropen onder bed
om niets meer te horen
van angstige hollende mensen
al wijzend naar de lucht
voor al die bommenwerpers
op hun dodende vlucht
dan plots is het afgrijselijk stil
geen geluid meer te horen
dan alleen jouw kloppende hart
je ben weer opnieuw geboren
het lijkt eeuwig lang geleden
echt vergeten kan je niet
soms komt het weer naar boven
de angst en al het verdriet
het verdriet om al die anderen
die niet mochten overleven
die we nooit meer hoorden of zien
de lege plek in ons leven
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.