kuierend langs een weidepad
zie ik een berm vol bloemenpracht
verrukt kijk ik ze aan
voor geur en kleur blijf ik staan
ik wil ze niet verwennen
door al hun namen te kennen
ze blijven de wilde bloemen
vergezellen ons in bos en weiden
tussen koren en graan
laat ik me verleiden
en vernoem ik alleen als naam
papavers zo rood
korenbloemen blauw
en ’t wit van de fiere margriet.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.