(Prosper van Langendonck 1862-1920) Met dank aan Jeanne Albers voor het insturen van de tekst
Zijn ganse hunk’ren speelt hij uit in schoonheid der akkoorden; geen macht die zijn verrukking stuit, geen taal kan haar verwoorden.
De tonen weet hij één voor één in jub’lend opwaarts stijgen en dalend naar beneden heen tot melodie te rijgen.
In teder pianissimo in speels improviseren, in ’t bruisend fortissimo speelt hij de lof des Heeren. En in zijn schoon preludium, in ’t ruisen van de psalmen, tot waar men in ’t postludium de zangwijs na hoort galmen.
Zo speelt hij van begin tot slot zijn klankrijk lofgetuigen, en voor gemeent’ en voor zijn God laat hij zijn orgel juichen.
