Home / Gedichten / Pachter Jan op zijnen ezel

Pachter Jan op zijnen ezel

Dichter(es): Gehoord van mijn moeder
Jaartal: ? Geleerd op school in de jaren 1920
Met dank aan Nicolas Van Gelder voor het insturen van de tekst

appel

Pachter Jan op zijnen ezel
reed een appeldreef voorbij.
Rijk aan appelen beladen.
Kijk zo dik, geloof me vrij.

‘k Zou wel gaarne eentje proeven,
peinsde Jan en reed terug.
En om d’appels te bereiken,
stond hij recht op d’ezels rug.

Daar hing Jan nu.
Met de ene hand aan de takken
en de andere aan het fruit.
Kop omhoog en buik vooruit.

Wou me iemand poetsen bakken,
dacht hij, zeg ik “Ju”.
De ezel had het gehoord
en eer Jan zich kon bedenken
liep het beest al dravend voort.

Wou Jan de ezel achterna,
moest hij op zijn voetjes huiswaarts gaan.
“Dat zal niet meer gebeuren”,
zei de pachter moe van ‘t gaan.
“Nee”, zei d’ezel die kon spreken,
“maar dat komt door alles luidop te zeggen
van wat door je hoofd is gegaan “