
Komt er uit Tilburg iets bizonders?
Zeker: ’t heilig Peerke Donders!
’t Weeverke op z’n ouw getouw,
laoter de groote geloofsflambouw.
Honderdduuzende Weesgegroeten
baad ie om veur et kwaod te boeten,
al et kwaod van laand en stad
waor ie zelf geen idee van had.
Honderdduuzende Vadderonzen
liet ie deur z’n hutje gonzen,
daor wier Peerke, Tilburgs eer,
groot apostel van den Heer.
Weeverke eerst, mar priester laoter,
wier ie in de missie paoter,
onder melaatsen, vuil van vel.
Hemels maokte-n-ie van d’r hel.
Van et ploetere veur de naaste
wier ie maoger, en van ’t vaaste.
Jao, – zoo zeeën ze nao z’nen dood, –
zelden aat ie, en Vrijdags noot!
Dikkels sliep ie op ’n kussen
mee ‘nen doornenkroon ertussen.
Mar z’n oog was aaltij blij,
vriendelijk as de klaore Mei.
Komt er uit Tilburg iets bizonders?
Zeker, ’t heilig Peerke Donders!
Weevers, volg zijn veurbild nao:
bid en werk zo goed as ’t gao!