Home / Gedichten / Rimpeltjes

Rimpeltjes

Met dank aan Marieke van de Feijst voor het insturen van de tekst


Als ik terug kijk op mijn leven,
laat ik mijn gedachten zweven.
Daarbij denk ik keer op keer,
morgen weer een rimpel meer?

Rimpels zijn het, die mij boeien,
laten ’t ouder worden bloeien.
Zolang mijn levenslicht mag schijnen,
heb ik maling aan die lijnen.

Liefde, vriendschap, echte trouw,
vind ik terug in iedere vouw.
Als ik dit zó eens bekijk,
maakte dit mijn leven rijk.

Tegenslag deed mij soms beven,
natuurlijk ging dát rimpels geven.
Vreugde won dit na een poos.
Het bestaan weer rimpelloos.

Hier heeft de natuur een taak,
balans te vinden, goede zaak.
Dat werd de weg, waar ik voor koos,
want puurheid is NOOIT rimpelloos!