Home / Gedichten / Spiegellogie/Rebirth

Spiegellogie/Rebirth

Met dank aan Willem van Baardewijk voor het insturen van de tekst


Hoor
huiver stil
hoor
je gebeente kraken,
om diep
heel diep te gaan,
jezelf te zien
O wee O wee
valt voor de donder
nog niet mee.

Slijp je zwaard
want angst
en pijn
zal je nu
deelachtig zijn.

Verdediging
heeft echt geen zin
het zwaard verroest,
de spiegel
ga je in.

Je jankt en krijst
eerst valt
je lijst
steeds minder
blijft erover.

Duisternis
is nu je kleed
en wat er
dan nog rest
is zweet.

De koude angst
duurt nog het langst
kan
uren
dagen
maanden zijn
.
Totdat het voelen
van de pijn
je heel maakt,
niet meer verloren
je schreeuwt
‘IK BEN GEBOREN’

We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie

Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.

Sluiten