Home / Gedichten / Spoortrein

Spoortrein

Jaartal: Lang geleden
Met dank aan Gerda Reitmann voor het insturen van de tekst

vervoer trein

Vrolijk rent door bos en beemden het ijzeren paard maar lustig voort.
Krachtig snuiven dartelend briesend door geen zweepslag aangespoord.
Altijd is ons zwartjes klaar om te hollen, hollen maar.
Of het hele dagen rondzwerft nimmer is het moede of mat.
En mijn eigen ogen zagen dat hij kachel kolen at.

Hij behoeft niet op de baan onder het eten stil te staan.
Is dat niet een aardig zwartje is dat niet een kostelijk beest?
Neen er is geen beter draver op de wereld ooit geweest.
Spoortrein heet zijn lange staart.
Kent gij nu de naam van het paard?



Heb dit gedichtje lang geleden van mijn moeder geleerd geleerd, weet niet wie het geschreven heeft.

We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie

Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.

Sluiten