Home / Gedichten / Sprookje: De jongste dag

Sprookje: De jongste dag

Met dank aan Willem van Baardewijk voor het insturen van de tekst

Was het
een ander leven,
toen ik
aan de poort zat,
waar geen
wind was

Alleen daar buiten
waaide het zand
de woorden
van de liederen onder.
De woorden die
de stad
verlaten hadden.

Alleen de geruchten
bleven.
Er zou een dichter komen,
een profeet
die
woorden uit de hemel had
gevangen.
Woorden
om
uit te delen.
Iedereen dacht eindelijk
gelukkig te worden.

Toen
kwam de oorlog.
oorlogen en dichters
gaan in dit gedicht
niet samen.
Zo ook
kwam de profeet niet.
En
de jongste dag
de jongste dag
heeft
een baard gekregen.
En wacht nu
op mijn dood.