de bodem verdwijnt
onder mijn wankele benen
de kracht die ik reeds vond
lijkt verslagen, verdwenen
ik zak weer, en dieper
in de beerput van mijn leven
wanhopig klauwend naar iets
om mij houvast te geven
maar wat ik ook grijp
het glipt weer uit mijn hand
verbrandend mijn gevoel
vermorzelend mijn verstand
de pijn trekt door mijn lijf
en scheurt mijn harnas open
om mijn bloedend hart
leeg te doen lopen
wanneer is er toekomst
en het leed geleden
kan ik beginnen met leven
is de strijd voorgoed gestreden
het gevecht om behoud
van mijn onbeminde lijf en geest
slaat onverwacht weer toe
de pijn is nooit weggeweest
ik wil putten uit eigen kracht
maar de bron is schraal
ik zal eeuwig moeten leven
met mijn verkracht levensverhaal
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.