Met dank aan Willem van Baardewijk voor het insturen van de tekst
Er zeurt een dichter in mijn kop. Vol maan en dode sterren. Dromen maken zich op voor een lange bange nacht van beelden in onzinnige woorden die in verleden leven.
Morgen als de maan afneemt zal ik weer gelukkig worden en dit gedicht begraven in de gestorven waanzin van deze nacht. En toen werd het morgen. IJskoude angst verdween in de rulle donkere aarde. We ontbeten pindarotsjes en knapperige beschuitjes.
Alles was klein en veilig.
We konden altijd nog de wereld veroveren met mooie woorden en verlichte zinnen die we aan de hemel zouden hangen om op de jongste dag iedereen gelukkig te maken zodat Jezus alleen voor zichzelf gestorven was.
Zo worden Hij en iedereen een handje geholpen om wederom de Hof van Eden te bevolken. Zelfs hen die de leer van de uitverkiezing aanhangen.
We gebruiken cookies om er zeker van te zijn dat u onze website zo goed mogelijk beleeft. Als u deze website blijft gebruiken gaan we ervan uit dat u dat goed vindt. Meer informatie
Wij gebruiken cookies om ervoor te zorgen dat onze website voor de bezoeker beter werkt. Daarnaast gebruiken wij o.a. cookies voor onze webstatistieken.
