
Vriend H.G. van den B.
Dra daalt zij neer in het graf
uw Maartje, de echte vrouw,
Die u zoveel paarlen schonk
aan uwe huwelijksketen.
Gebroken is haar oog
dat blonk van liefde en trouw
Wie van uw kinderen zal
den moederblik vergeten?
Een hoogre stem riep haar
uit ’s werelds lief en leed,
Dit zij uw troost dat niet
de mensch maar… God het deed!